De weg naar herstel #4 – Ben ik hersteld?

Van hersenschudding naar fit op de fiets; deel 4

In deze serie de weg naar herstel leg ik uit hoe mijn herstel van een hersenschudding en schedelbasisfractuur, na een val met de mountainbike, verloopt. In deel 1 beschreef ik wat er is gebeurd en wat mijn klachten waren direct na de val en na een aantal weken. Lezen welke klachten dit zijn? Klik dan hier! In deel 2 deelde ik welke onderzoeken ik heb gehad en wat de uitslagen waren. Ook beschreef ik hoe het begin van het echte herstel ging! Lezen hoe dit verliet lees je hier! In het voorgaande deel nam ik jullie mee in de opbouw van mijn uren op het werk en hoe het was om voor het eerst op een hometrainer te fietsen! Dit lees je hier

In de vorige blog bereikte ik het doel om 10 minuten te fietsen op de hometrainer en ik kon begin december 2021 4 uur achter elkaar werken, met een half uur pauze tussendoor. In deze maand breide ik dat elke week met 2 uur uit. 1 uur op de dinsdag en 1 uur op de donderdag. 

Eigenlijk ging dit best voorspoedig(de oorontsteking niet meegerekend). Althans dit waren mijn gedachte. Ik kon elke week weer uren erbij optellen, maar ik bleef na elke werkdag wel heel erg moe en plofte iedere keer uitgeteld op de bank. De volgende dag was ik soms niet vooruit te branden. Ik ging mijn planning hierop aanpassen. Iets wat ik heel moeilijk vond en eigenlijk niet wilde, want ik was iemand die elke dag wel wat te doen had. Was het niet werken op de praktijk, dan was het wel recepten ontwikkelen, fotograferen of werken aan het verbeteren van mijn website.  Kortom, een hele dag stilzitten is niks voor mij. Het aanpassen van je planning op je vermoeidheid was voor mij dus wel even wennen. Maar al snel merkte ik dat als ik in de ochtend rustig opstartte, ik in de middag weer meer energie had om activiteiten te ondernemen. 

Totdat het begin januari was en alle feestdagen weer voorbij waren. Toen veranderde er opeens heel veel! 

Ze zeggen bij kinderen altijd dat rust, reinheid en regelmaat heel belangrijk is, maar waarom houden volwassen mensen zich hier niet aan? 

Doordat de feestdagen voorbij waren werden de kerstbomen en alle verlichting weer opgeborgen. Dat betekend voor mensen met hersenletsel minder prikkels door de lichtjes. Minder prikkels betekend ook minder verwerking voor de hersenen en uiteindelijk meer rust. 

Er ontstond een ritme, een regelmaat en de verminderde prikkels die ik moest verwerken zorgde voor een stuk reinheid;).  Ik merkte dat ik steeds sneller meer energie kreeg om activiteiten uit te voeren. Ik was zelfs na het werken nog fit genoeg om wat bodyweight oefeningen uit te voeren. 

Er stond voor eind februari een wintersport vakantie gepland dus ik moest wel meer spierkracht gaan ontwikkelen, wilde ik een beetje normaal de berg af boarden! 

Deze rust zorgde ervoor dat mijn herstel zeer voorspoedig verliep! Uiteindelijk had ik begin februari al mijn uren op mijn werk weer opgebouwd en had ik zelfs geen pauzes tussen cliënten meer nodig! En jawel ik was voor het eerst weer naar de sportschool geweest! 

Rust is dus echt heel belangrijk voor herstel! Je hoeft dus niet alleen maar actief bezig te zijn met je herstel, zorg ook voor voldoende rustmomenten tussendoor. En wat ik heb geleerd is dat als je een hersenschudding hebt je alle lichtprikkels moet vermijden. Dus niet alleen de tv of je mobiel, maar ook de (knipperende) kerstverlichting! 

Als ik aan deze tijd terug denk, verbaas ik mij nog steeds hoeveel de rust en regelmaat mij heeft geholpen in mijn herstel! 

Ik ging echt van heel veel pauzes met draaierigheid naar een volledige werkdag zonder pauzes en zelfs energie achteraf om nog te ”sporten”.  Maar nog steeds blijft geduld en luisteren naar je lichaam het meest belangrijke, want ik was nog steeds niet volledig af van mijn klachten! Ik struikelde nog vaak over mijn woorden en was ik nog steeds draaierig als ik vermoeid was.  

Ik mag alleen wel van geluk spreken dat het in deze tijd zo voorspoedig is gegaan! In de volgende blog neem ik jullie dan ook graag mee in mijn wintersport! Hoe verliep dit? Had ik klachten? En de meest gestelde vraag; was ik niet bang?

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *